قال تعالی: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ» الحجرات: 10
آيت قرآني فوق ثابت مي سازد که تلاش برای آوردن صلح، یک وجیبه شرعی و از نظر عرف و عقل نیاز مبرم و ضرورت فوری میهن عزیز ما می باشد.
این همایش بزرگ ملی علماء به این غرض تشکیل یافته تا آواز ساکت، خاموش و خفته ملت را به تمام جهت های متنازع فیه و اطراف درگیر برساند که کاسه صبر ملت افغانستان از جنگ و قتال وکشتار های پیاپی لبریز شده است و دیگر تاب و تحمل این همه بد بختی را ندارند. بدین وسیله می خواهیم بر آنها و حامیان خارجی شان خاطر نشان کنیم که اینک تمام اقشار ملت مظلوم افغانستان و خاصتا جامعۀ روحانی و علمای آن مصمم اند که برای آوردن یک صلح واقعی و افغانستان شمول، همکاری نمایند تا استقرار قائم گردد و دامنۀ این جنگ ویرانگر برچیده شود.
بر این اساس، ما مشترکین این همایش ملی علماء، بر موارد زیر اصرار می ورزیم:
۱ـ رسیدن به صلح و امنیت و پایان دادن به جنگ ویرانگر کنونی اولویت ملت ماست، که باید در راستای آن هر نوع فایده شخصی و گروهی و امتیاز طلبی های سیاسی قربان گردد. برای این امر سترگ و هدف کلان، تمام جهت های ذیدخل در قضیه کشور مان را فرا می خوانیم تا از هر نوع مصلحت اندیشی های شخصی و مفاد سیاسی بگذرند و از داعیۀ صلح مخلصانه پشتیبانی کنند.
۲- صلحی که ما تقاضا داریم و برای تحقق آن مساعی به خرج می دهیم صلحی است که به جنگ ها وکشتار ها در هر لباسی و تحت هر عنوانی که باشد نقطه پایان بگذارد، مصالح علیای کشور ما را تحقق بخشد، آمدن حکومت اسلامی و تطبیق قانون قرآن را ضمانت کند، جایگاه حقیقی علماء و احترام آنها را در جامعه و نظام سیاسی محفوظ بدارد، دست بی دینی و انحلال اخلاقی را کوتاه سازد، آزادی بیان و حریت تعبیر را برای تمام اقشار جامعه در روشنی ارزشهای اسلامی حفظ کند.
۳ـ ما اعتقاد داریم، تا زمانی که نیرو های خارجی به طور کامل از افغانستان خارج نگردند آتش جنگ خاموش نمی گردد و صلح واقعی در این کشور تحقق نمی پذیرد؛ بناء تقاضای ما از کشور هایی که در افغانستان نیروی نظامی دارند آن است که هرچه عاجلتر و مطابق تقسیم اوقات منظم، نیرو های خویش را بیرون کنند، تا مردم ما مطابق اولویتهای خود به مشکلات خویش رسیدگی کنند و اختلافات خویش را حل نمایند.
۴ـ ما باور داریم که اساسی ترین مرحلۀ صلح در افغانستان، مرحلۀ تفاهم بین الافغانی می باشد، و خواستار آنیم که باید برای تحقق این مرحله گام های جدی و سنجیده برداشته شود و به همین منظور، لازم است که در این مرحله از ایجاد تشنجات و خشونت ها خودداری صورت گیرد و طرف های درگیر باید از تبلیغات سوء علیه یکدیگر و حمله بر مواضع همدیگر خودداری نمایند و تأکید بر آن داشته باشند تا به صلح و قطع جنگ دست یابیم.
۵ـ ما برای کامیابی تفاهم بین الافغانی و به نتیجه رسیدن مذاکرات صلح، خواستار آن هستیم که اطراف ذیدخل در قضیه، از هر نوع احتکار اجتناب کنند، زیرا که احتکار عضویت در هیئت های مذاکرات به نفع جهت های معین کار صلح را صدمه می زند و تحقق صلح و مذاکرات بین الافغانی را دچار بن بست می سازد و در برابر تشکیل یک شورای ملی صلح افغانستان شمول سنگ مانع می گردد.
۶ـ خواست و تقاضای جدی ما از تمام اقشار ملت آن است که به خواست علمای کشور لبیک گفته و از داعیۀ پشتیبانی کنند و در قضیه صلح افغانستان بی تفاوت نباشند.
۷ـ ما از تمام کشورهای همسایه و جهان می خواهیم تا از دخالت در امور افغانستان خود داری کنند، چرا که هر نوع دخالت در افغانستان، سبب تداوم جنگ گردیده و ادامۀ جنگ به سود هیچ کس نیست.
۸ـ ما از تمام نمایندگان محترم رسانه ها و مسؤولین امور خواستاریم تا صدای صلح را به گوش همه مردم برسانند، و ما را برای ایجاد ندای ملی صلح همکاری نمایند.
۹- ما از سازمان ملل متحد می خواهیم تا در امر آوردن صلح با ملت افغانستان صادقانه همکاری نماید. زمینه های گفتگوی صلح بین الافغانی را مهیا گرداند و از کشور های قادر به همکاری در قضیه صلح افغانی تقاضا کند تا ملت افغانستان را بی دریغ و مخلصانه همکاری نمایند.
در پایان از الله متعال استدعا داریم تا دامنۀ این جنگ و یرانگر وخانمان سوز را از وطن عزیزمان برچیند و صلح، امنیت و استقرار را در کشور ما ارزانی بخشد.
وما ذلک علی الله بعزیز
همایش ملی علماء برای صلح
۲۲عقرب۱۳۹۸هـ. ش
مجمع علمی علمای افغانستان
