امروز هم رکاب عالم بزرگوار محترم مولوی ضیاء احمد فاضلی بودم و هنگامی که وارد ستدیوم می شدیم صدای ملکوتی شیخ ادریس ابکر در فضای چمن طنین انداز بود و مردمان را میدیدی که پروانه وار از هر جهت وارد میدان میشدند. اینجا نیروی ایمان را درک کردم که روح آدمی را زنده ساخته، وجدانش به کار می اندازد و انسان را وادار می کند که همه کار و بار خود را پشت سر گذاشته با اشتراک در برنامه ای که – سالی یکبار برگزار میشود – باورش را عمیق، فهمش را دقیق و انگیزۀ عمل را در خود ایجاد میکند.
موضوع امروز ایمان به آخرت بود، موضوعی که هیچ پیامبری نگذشته مگر اینکه امتش را در رابطه به آن اخطار داده است و هیچگاه انسان، مؤمن نمیشود تا به روز آخرت و زندگی پس از مرگ باور کامل نداشته باشد.
موضوعی که خواب راحت را از چشم پیامبران و بندگان مقرب الهی ربوده لذتهای دنیا را بر آنان زهر ساخته بود و پرودگار عالم در رابطه به آن میفرماید {یا أیها الناس اتقوا ربکم إن زلزلة الساعة شیئ عظیم} [سورۀ الحج]
(ای مردم از پروردگار خویش پروا داشته باشید، بدون شک تکان و لرزش قیامت چیزی بس بزرگ است). و میفرماید: {و اتقوا یوما ترجعون فیه إلی الله…} [سورۀ البقرة]
(از روزی که در آن به سوی خدا بر گردانیده میشوید پروا داشته باشید).
روزی که تاریخ وقوعش را جز خداوند دانا هیچ کس نمیداند، همه کائنات الهی از هیبت آن نگران بوده و نا گهان دامن گیر جهان و جهانیان خواهد شد.
روزی که به مجرد بستن رخت سفر از دنیا، آغاز می شود، برزخی است طولانی، سپس صور اسرافیل و حیات پس ازمرگ. روزی که پر از سختی ها و دشواریها است و هر انسانی مشغول خویش بوده و نزدیک ترین دوستان خود را از یاد می برد.
روزی که همه انسانها در آن مورد بازپرس قرار گرفته هرکسی از گفتار و کردارش پرسیده خواهد شد، روزی که صحیفۀ اعمال باز کرده شده و به میزان عدالت سنجیده میشود، عده ای روانۀ بهشت شده با حور و غلمان زندگی خواهند کرد و طائفۀ دیگر با چهره های سیاه و گرد آلود رهسپار جهنم شده، ابد الآباد در عذاب و مشقت خواهند بود.
عده ای از نعمتهای بهشت لذت برده با پروردگار خویش ملاقات میکنند و طائفۀ دیگر از دیدار خالق عالم محروم بوده قطرۀ از آب بهشت نصیب شان نخواهد شد.
پس بر هر مسلمان لازم است که ذکر و فکرش آخرت بوده و همواره برای سفید ساختن چهرۀ خود وضوء بگیرد، برای نجات از تاریکی های قبر و محشر نماز بگزارد، برای نجات از آفتاب سوزان رستاخیز سایه بانی از صدقات بسازد، برای نجات از زبانۀ دوزخ روزه بگیرد، برای عبور از صراط قربانی کند، و جهت دست یابی به بهشت و نعمتهای آن شب خیزی نموده دیدار بی مثال الهی را با تلاوت قرآن و کثرت یاد الله –جل جلاله- از دل و جان آرزو نماید.
این بود موضوعی که با تفصیل از آن صحبت کرده شد و برنامه با دعائیه و نماز اشراق خاتمه یافت.
ابراهیمی
