بررسی رویداد های تاریخی و تحلیل حوادث آن و یاد بود از روز های افتخارآمیز و ملی کشور یکی از ضرورت ها و نیاز های همیشگی ماست و بخصوص درین برهه از تاریخ خود بیشتر محتاج تحلیل این حوادث هستیم.
جمعیت اصلاح افغانستان – زون غرب ( انجمن اخلاق و معرفت) میزگردی را تحت عنوان (از خزان تا بهار تا…) در مسجد جامع میرزا اسحاق تدویر نمود تا بررسی رویداد های کودتایهفت ثور 1357 و پیروزی ملت مجاهد در هشت ثور 1371 را با کارشناسان جهادی و سیاسی در میان گذارد.
برنامه با تلاوت دلنشین آیات قرآنی توسط قاری عبدالقدیرامینی و گردانندگی استاد عبدالقدیر صالحی آغاز گردید.
شش تن از کارشناسان امور دعوت شدند که موضوع را به بحث گرفتند، هر یک: استاد غلام ناصر خاضع، استاد سید شریف وثیق، مولوی عبدالعزیز محمدی، مولوی غلام محمد مصئون، استاد عبدالوحید رحمانی و استاد محمد نادر صدیقی بودند که به نوبت به پرسش های مطروحه پاسخ داده و موضوع را به صورت علمی و کارشناسانه موشگافی کردند.
موضوعاتی که به بحث گذاشته شد:
* خصوص محتوای کودتای هفتم ثور 1357
* نظام شاهی چگونه به رشد کمونیست فرصت داد؟ یا این که کمونیست ها چگونه توانستند در فضای اختناق شاهی رشد و نمو نمایند.
* آیا به گزاف است که ریشه همه مشکلات و جنگ های داخلی و نابسامانی های امروزی؛ کودتای ننگین هفت ثور می باشد؟
* باور کمونیستی یک حرکت اعتقادی بوده و منکر خدا و میتافیزیک و … بودند؛ پس چرا گرایش قومی و سمتی در افغانستان رونق یافت؟
* آیا دو روز 7 و 8 ثور، یعنیروز کودتایی ننگین و روز پیروز ملتی دست خالی بر ابرقدرت جهان با هم قابل مقایسه اند؟
* وقتی که بزرگترین عامل شکست کمونیست ها جهاد مقدس افغانستان بود؛ چرا امروزه برخی ها اراده مردم افغانستان را به بازی می گیرند؟
* مکتب کمونیزم به هیچ دینی باور ندارند و حالا به مرده های خود شهید خطاب می کنند؛ این چه مفهومی دارد؟
* علت بی توجهی و کم اهمیت دادن به روز های ملی چیست؟
* چرا فرزندان ما کمتر جرئت می کنند بگویند که فرزند مجاهد و شهید هستند؟
* چرا امروز به این روز ( 8 ثور ) کمتر اهمیت داده می شود؟
بر علاوه بررسی سوالات فوق، اشتراک کننده گان حاضر در میزگرد نیز با مطرح ساختن سوالات و خاطراتخود بر پر بارتر شدن محفل افزودند.
میزگرد که در ساعت 8:15 صبح شروع شده بود با دعائیه ای در ساعت 10:35 صبح به پایان رسید.
(به امید پیروزی همیشگی حق بر باطل و کسب بصیرت افراد جامعه نسبت به تاریخ خویش).
